Trzydziesta Pierwsza- Katarzyna Puzyńska. Recenzja książki. Polecam !!!

Moja przygoda z twórczością p. Puzyńskiej rozpoczęła się od ''Motylka'' . Wtedy przeczytałam książkę z przyjemnością. Pamiętam iż wtedy dość wysoko oceniłam debiutancką powieść autorki.
Druga część nie wpadła mi w ręce, tym bardziej byłam ciekawa jak, i czy  talent Puzyskiej rozwinął się w trzeciej części przygód policjantów z Lipowa.

Na początku książki autorka przedstawia nam kobietę, która postanawia uciec z dzieckiem....
Autorka poświęca temu wydarzeniu parę akapitów ,tworząc intrygujący początek po czym płynnie zamyka rozdział.

W Lipowie parę rzeczy się zmieniło od czasów Motylka, kilku nowych bohaterów zostało stworzonych. Zapewne po to aby akcja w książce miała sens. Wyszło to autorce bardzo zręcznie.
Poznamy m.in  koleżankę  młodszego aspiranta Daniela - Emilię Strzałkowską, która zgłasza się na zastępstwo z Warszawskiej komendy.  Nie było by w tym nic podejrzanego gdyby nie fakt ,iż Emilia miała krótki ale intensywny romans z Danielem. W Lipowie pojawia się ona z czternastoletnim synem Łukaszem. którego wychowuje samotnie.

Daniel i Paweł ( policjanci z komisariatu w Lipowie ) będą ponownie musieli spojrzeć w przeszłość , aby rozwiązać zagadkę z teraźniejszości. Ich ojcowie, którzy zginęli w pożarze, który opanował dwór piętnaście lat temu, nie będą mogli jeszcze spocząć w spokoju, pomimo tak długiego okresu czasu. Policjanci nie potrafią spokojnie przeanalizować sprawy podpalenia dworu. A tu już mają następną zbrodnię, następne ciała, i całą masę wątpliwości.

Książkę czytało mi się  dobrze, akcja toczyła się spokojnie. Aż za spokojnie; do momentu w którym do końca pozostało mi 100 stron. W tym momencie autorka pokazała jaki ma talent do manipulowania faktami, bohaterami i nami -czytelnikami :). Musiałam w pewnym momencie książki cofnąć się o 15 stron, bo nie mogłam nadążyć za akcją w książce. To zdarzyło mi się pierwszy raz w życiu, co więcej nie zirytowało mnie to w ogóle. Po ponownym przeczytaniu, wszystko nabrało dla mnie sensu i spowodowało iż spojrzałam na tą młodą, zdolną autorkę z uznaniem. Nie łatwo jest skonstruować fabułę z tak wieloma bohaterami. Przeskakiwać z miejsca na miejsce i jeszcze zachować w tym logikę.

Zdecydowanie Trzydziesta pierwsza jest lepsza od Motylka. Można wyczuć pewne pióro Puzyńskiej, która nie boi się wywracać do góry nogami losów naszych bohaterów. Jestem pełna uznania dla autorki. Wspaniale poradziła sobie z połączeniem dużej  ilości różnych osobowości  w jedną spójną całość. Tego się właśnie obawiałam iż przy tak dużej grupie -akcja nie będzie miała sensu. Bardzo się cieszę iż moje obawy się nie sprawdziły.

Polecam Paniom i Panom. Każdej osobie, która lubi kawał dobrego kryminału. Świetna książka, którą koniecznie trzeba przeczytać. Jestem bardzo ciekawa czy będzie kontynuacja losów bohaterów.
Książkę czytało mi się dobrze, parę razy akcja mnie zaskoczyła. Nie będę pisać iż nie udało mi się rozwiązać zagadki kryminalnej. Mam nadzieje że Wam się to uda.


Brawo Pani Kasiu :)


Bardzo serdecznie dziękuje Wydawnictwu Prószyński za udostępnienie książki w formie ebooka do przeczytania.  Czas spędzony z lekturą zdecydowanie mogę zaliczyć do tych bardziej udanych.